Tijdens onze vakantie maakten we een roadtrip door Nederland. Van Oisterwijk via Hoek van Holland naar Enkhuizen. Daar een dag met de boot naar Stavoren en terug. Tenslotte via de Afsluitdijk naar de stad Groningen. Zo’n 7 dagen op pad in ons eigen land. We hebben veel andere mensen ontmoet tijdens onze trip.

Zelf wonen we in een klein dorp waar we veel mensen kennen. Elkaar groeten is gangbaar. Dat doen we ook in andere plaatsen. Als we ergens wandelen en mensen tegenkomen is een kort moment van oogcontact en een groet voor ons niet uitzonderlijk. Ook als we de ander niet kennen. En dus ook op vakantie.

We merken dat het groeten van vreemden niet altijd leidt tot een reactie-groet. Op onze roadtrip hadden we die ervaring regelmatig. We spraken daarover met een bevriend stel, woonachtig in een groot dorp. ‘Groeten jullie mensen die je niet kent?’ Dat was niet direct een gewoonte van hen. We zochten naar verschillende verklaringen waarom mensen geen wedergroet geven. ‘Angst’ voor het onbekende, vermoeden dat de groeter iets zou willen van de ander en cultuur argumenten passeerden de revue. We kwamen er niet uit met elkaar.

Het is onze intentie nooit om de ander ongemak te geven. Laat staan om de ander angstig te maken. We vinden het prettig om in contact te zijn. Niet in de laatste plaats om een bijdrage te leveren aan leefbaarheid. En het is letterlijk gratis, kost nauwelijks moeite en het levert ook heel vaak een kort moment van leuk contact op.

Onder dat motto blijven we korte momenten van contact maken. En als de ander geen weder-groet geeft…helemaal oké. Wij blijven gratis groeten.