Dat was een pickwick vraag die ik laatst tegenkwam. Een verhaal uit mijn jeugd popte op.

Ik heb eigenlijk niet echt een bijnaam, maar wel meerdere namen. En dan heb ik het niet over mijn 4 (!) doopnamen. Nee, het gaat om meerdere namen die gedurende mijn jeugd voorbij kwamen. En het rare is dat ik ook nog luisterde naar al die namen. Het is begonnen toen ik nog klein was. Mijn geboortekaartje was voorzien van de verkeerde naam….”blij met de geboorte van onze zoon Marcel” stond erop geschreven. Een foutje van de drukker, waar mijn moeder helemaal niet blij van werd. Helaas is er geen kaartje bewaard gebleven. Mijn broers en zus mochten de achterzijde van de afbeelding gebruiken om mijn werkelijke naam te oefenen met schrijven; ‘Lianneke’. Luisteren naar de naam Marcel heb ik nooit gedaan overigens. De verkleining van Lianne wordt nog wel gebruikt door mijn tantes en door een lieve vriendin. Onze namen rijmen op elkaar en het is ‘ons’ dingetje op de app of als we elkaar spreken.

Toen ik ging kleuteren kwamen er meer namen op mijn pad zoals Claudia of Saskia, twee namen die mijn moeder regelmatig gebruikte wanneer ze mij riep. Soms hebben we het er nog wel eens over en lachen er dan smakelijk om. En alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, luisterde ik altijd. Mijn moeder vond ze gewoon mooi, en ik? Ik had er totaal geen moeite mee. Voor mij was het eigenlijk heel gewoon. Tot vriendinnetjes begonnen te vragen hoe het nu eigenlijk zat met die namen. Toen pas kwam ik erachter dat er eigenlijk niemand in mijn omgeving was die meerdere namen toebedeeld kreeg. Ik heb nog een pop die ik ook Claudia noemde. Een prachtig exemplaar met kort rood haar.
In mijn herinnering werd de naam Elisabeth ook wel eens gebruikt door mijn moeder. Maar de liefste variant vind ik echter nog steeds Liesje of Lieske. Die komt vandaag de dag nog wel eens voorbij en die koester ik. De gebruikers van die naam weten wel waarom….

Ik wens je een prachtige zomer vol gezondheid, zon en heerlijke dagen. Tot in september…