Haar rijbewijs was al enige tijd verlopen en omdat ze al wat ouder was moest ze eerst gekeurd worden, waarna het CBR de gezondheidsverklaring kon afgeven. Vanwege grote drukte bij het CBR was ze al vroegtijdig aan de slag gegaan. In oktober vorig jaar had ze de keuring gehad en de aanvraag gedaan. Eindelijk, op 29 april kreeg ze bericht in ‘mijn CBR’ waarin stond dat ze rijvaardig is voor de komende 5 jaar. Er stond haar niets meer in de weg om haar rijbewijs te gaan verlengen.

Of toch wel? Ze appte mij of ik even langs wilde komen. Haar auto stond al een week of zes stil en de vorige keer toen ik boodschappen wilde doen voor haar, startte de auto niet meer. Even voor de zekerheid een keer uitproberen dus. Gelukkig, haar geliefde auto deed het meteen. Die ochtend, ik was aan het werk in mijn kantoor, hoorde ik haar wegrijden. Op naar het gemeentehuis.

‘s Middags drink ik thee bij haar. De aanvraag was goed verlopen. Wachten was nauwelijks nodig en er waren weinig andere mensen in het gemeentehuis. ‘Ik ben daarna nog wenskaarten gaan kopen, ik vind het zo fijn om in deze tijd mensen een kaart te kunnen sturen. En daarna heb ik nog inktcartridges voor de printer besteld, voor als ik zelf kaarten wil maken op de computer en die wil printen. Tenslotte’, vertelde ze, ‘ben ik bij de bakker binnengelopen en heb ik mezelf getrakteerd op een gebakje’. ‘Het was zo fijn om weer ‘buiten’ te zijn, het voelde zo vrij!’

Haar woorden ontroerden me. Een autoritje en drie kleine boodschappen gaven haar naast het gevoel van vrijheid ook zoveel energie en vertrouwen. Pak die vrijheid lieve mam. Ik gun het je…en….ik ben vreselijk trots je.